Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Wojciech Śmieja wpisuje się swoją książką mocno w nurt badań nad ? rozumianą tu jako fantazmat, mit, fikcja ? męskością w jej relacji z kulturą dominującą. Oczywiście, fikcjonalność nie osłabia ani symbolicznego potencjału, ani materialnego oddziaływania, w tym możliwości zadawania ran. Nieprzerobiona historyczna trauma, a nade wszystko zdolność do autoodtwarzania się fikcji podtrzymują przy życiu narrację hegemonicznej męskości. Rezerwuarem ? a może i kliniką ? tego ?wiecznego Grunwaldu? jest literatura. Hegemonia i trauma może być umieszczona w przynajmniej trzech porządkach lekturowych: jako rozwinięcie prowadzonych dotychczas dość skąpo man studies: jako kolejna rewindykacja kanonu literatury polskiej XX wieku; jako przyczynek do dyskusji na temat gwałtownej restytucji kategorii polskości w polityce i kulturze ostatnich lat. Każdy z tych sposobów czytania przyniesie czytającym pożytki i przyjemności. (z recenzji wydawniczej prof. Ingi Iwasiów)

Wojciech Śmieja ? ur. 1977, badacz literatury związany z Uniwersytetem Śląskim, dr hab., autor Literatury, której nie ma. Szkiców o ?literaturze homoseksualnej? (2010), Homoseksualności i nowoczesności. Szkiców o teorii, historii i literaturze (2015), a także wielu artykułów, szkiców, esejów w ?Pamiętniku Literackim?, ?Tekstach Drugich?, ?Śląskich Studiach Polonistycznych? i in. Miłośnik reportażu i fotografii ? swoje (foto)reportaże publikował m.in. w ?Polityce?, ?Gazecie Wyborczej?, ?Kontynentach?, w 2012 ukazał się zbiór Gorsze światy. Migawki z Europy Środkowo-Wschodniej.