Absolwent germanistyki i wieloletni pracownik Uniwersytetu Warszawskiego (1.X.1976-30.IX.2000), następnie w Instytucie Badań Literackich PAN (od 1.02.2001). W 1987 r. uzyskał doktorat na Wydziale Neofilogii Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy o średniowiecznych dramatach flamandzkich Untersuchungen über die mittelniederländischen Abele Spelen (Herkunft - Stil - Motive). Opublikował dwie książki i kilkaset stron artykułów poświęconych w większości dramatowi średniowiecznemu. Wygłaszał referaty na konferencjach mediewistycznych (Kalamazoo, Madison – USA; Camerino, Anagni – Włochy; Miskolc, Eger – Węgry, Oradea – Rumunia, w 2007 Lille i Palermo). Wykładał literaturę niderlandzką w Instytucie Germanistyki UW. Opublikował kilkaset stron prac naukowych z dziedziny niderlandystyki. W l. 1976-1995 był tłumaczem (ps. Andrzej Braga) i promotorem literatur tego obszaru: napisał szereg artykułów ("Dialog", "Twórczość", "Literatura na Świecie, "Kresy; także wstępy i posłowia w książkowych wydaniach przekładów); wydał pięć zbiorów wierszy poetów — flamandzkich (Paul Snoek, Biały rewolwer, PIW 1978, Paul van Ostaijen, Poezje wybrane, LSW 1987), holenderskich (Lucebert, Szkoła amsterdamska, Wyd. Literackie 1986, Rutger Kopland, Wybór poezji, Leopoldinum 1992) i jednego autora języka afrikaans (Breyten Breytenbach, Cały czas, Wyd. Literackie 1980); przełożył pięć powieści i zbiorów opowiadań: Pallieter F. Timmermansa, Czytelnik 1980, Pierwsze wzruszenie Nescia, PIW 1980, Siła wyższa J. van de Weteringa, Czytelnik 1982, Rachat łukum J. Wolkersa, Iskry 1990 i Ciemnia Damoklesa W.F. Hermansa, Alfa 1994. Przygotował duży wybór baśni flamandzkich, holenderskich i fryzyjskich pt. Baśnie niderlandzkie (Wyd. IBL, 2007). Spośród kilku przełożonych sztuk teatral¬nych największym powodzeniem cieszyły się Lustra D. Frenkel Franka, kilkakrotnie realizowane w reżyserii i z udziałem Zb. Zapasiewicza przez telewizję i teatry. Wiedza Powszechna wydała jego przewodnik Amsterdam (1994), Słownik pisarzy niderlandzkiego obszaru kulturowego (1999) obejmujący 1345 autorów flamandzkich i holenderskich, nowołacińskich, surinamskich, afrykanerskich i fryzyjskich. Należy do grona autorów nowej Wielkiej Encyklopedii PWN (dział: teatr niderlandzki). Jest współautorem trzech dzieł leksykograficznych z zakresu języka polskiego: Słownik synonimów (1993), Słownik antonimów (1995), Słownik stylistyczny języka polskiego, (2007). W książce Teatr i sacrum w średniowieczu: Religia - cywilizacja - estetyka (2001) przedstawił nową teorię związków między formami pobożności a wczesnymi gatunkami dramatycznymi. Na jej podstawie Rada Naukowa Instytutu Badań Literackich nadała mu stopień doktora habilitowanego (30.10.2001). Książkę wyróżniono nagrodą państwową za wybitne osiągnięcie naukowe (2002). Na obszar badań literatury polskiej wszedł podręcznikiem akademickim Średniowiecze. Korzenie (do serii: "Mała Historia Literatury Polskiej"), Warszawa 2005.
Organizuje stałą konferencję SPOTKANIA MEDIEWISTYCZNE (22 zebrania do 2010). Koordynuje internetową wymianę wiadomości w organizującej się wokół "Spotkań" grupie badaczy. Jest członkiem Stałego Komitetu Mediewistów Polskich i prowadzi jego stronę internetową oraz portal naukowy "Mediewistyka polska". Założył nieformalną Sieć Polskich Badaczy Teatru Średniowiecznego i 24-osobowy zespół badawczy “Pogranicza teatralności". Członek międzynarodowych towarzystw naukowych: Medieval and Renaissance Drama Society (USA, od 2000), The Medieval Academy of America (od 2000), Société Internationale pour l'étude du Théâtre Médiéval (od 2006 przedstawiciel Polski w zarządzie), Société Internationale pour l'Étude de la Philosophie Médiévale (od 2007). Członek stowarzyszony Interdyscyplinarnego Centrum Średniowiecze – Renesans – Wczesna Nowożytność, przy Freie Universität Berlin. W wolnych chwilach redaguje portal naukowy "Mediewistyka.net", którego jest założycielem i właścicielem.
Biogram angielski, niderlandzki i pełna bibliografia: http://andrzej.dabrowka.com/