Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Teksty zawarte w tomie Normy komunikacji: między retoryką a językiem są zróżnicowane zarówno pod względem tematyki, obszaru kulturowego i czasowego, do którego się odnoszą, jak również dyscyplin badawczych, które reprezentują ich autorzy. Ta różnorodność powoduje, że na problem norm komunikowania można patrzeć z wielu perspektyw (medialnej, socjologicznej, kulturologicznej, retorycznej), bo każdy z artykułów odnosi się do inaczej pojmowanych standardów komunikacji (w internecie, w prasie, w genealogiach szlacheckich, w debatach filozoficznych). [...]. Tom [...] stanowi spójną i wartościową poznawczo całość. Skłania do refleksji nad obecnością norm i standardów komunikowania w sytuacjach przepływu informacji i perswazji między porozumiewającymi się podmiotami. Zwłaszcza współcześnie, gdy normy te nierzadko ulegają rozluźnieniu, warto o nich przypominać.

z recenzji Agnieszki Dacy-Budzyńskiej

Wszystkich badaczy prezentujących tu swoje teksty jednoczy retoryka jako narzędzie porządkujące refleksję. Interesujące nas zjawiska obserwowane są z perspektywy diachronicznej i synchronicznej. Są tu zatem zarówno teksty odnoszące się do współczesnych praktyk komunikacyjnych, jak i podejmujące analizę rzeczywistości historycznej. W całej tej różnorodności wydzielić można artykuły, których autorzy skupiają się na aspekcie preskryptywnym, a więc odnoszą się do wskazówek i zaleceń w zakresie norm komunikowania się z perspektywy teorii, i takie, które koncentrują się na opisie sytuacji, w jakich normy te są realizowane bądź nie (aspekt deskryptywny). Tom, który oddajemy do rąk czytelnika ma skłonić do przemyśleń na temat roli narzędzi językowych i retorycznych w kształtowaniu się i funkcjonowaniu norm komunikacji społecznej w wielorakich ujęciach.

ze Słowa wstępnego