Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Tom VII Pism zebranych zatytułowany O prozie i krytyce zawiera różnorodne prace Janusza Sławińskiego z lat 1954–1995; kilka tekstów wydobytych z archiwum jest bez daty. Głównym tematem tych wypowiedzi są szeroko rozumiane proza i krytyka literacka. W większości umieszczono tutaj prace rozproszone z tomów zbiorowych i czasopism, ale także – wybrane z książki autorskiej Teksty i teksty. Datę początkową tomu, rok 1954, wyznacza polemiczny artykuł O Dygacie, Stendhalu i niektórych wątpliwościach opublikowany w dwutygodniowym dodatku kulturalnym „Sztandaru Młodych”. Nie licząc trzech drobnych tekstów z życia studenckiego napisanych w tym samym okresie (dwa we współautorstwie), jest to, należy uznać, debiut Sławińskiego, który – zanim zajął się teorią literatury – karierę rozpoczynał jako niezwykle aktywny i utalentowany krytyk literacki. Świadczą o tym przedrukowane tu, jak i w innych tomach Pism zebranych, liczne recenzje książkowe publikowane zwłaszcza w miesięczniku „Twórczość” (regularnie w latach 1956–1962). Datę końcową tomu, rok 1995, wyznacza szkic O publicystyce Jana Walca.

Tom O prozie i krytyce składa się z trzech części. Tematem prac zebranych w części I jest proza oraz twórcy uprawiający tę formę literatury. W części II tomu zgromadzono z kolei prace rozproszone Sławińskiego na temat krytyki literackiej. Część III tomu, najobszerniejsza i nosząca tytuł Z archiwum, obejmuje różnorodne teksty na temat prozy i krytyki literackiej, których badacz nigdy nie podał do druku i które dotąd nie były publikowane Teksty te, zachowane w rękopisach i maszynopisach, zostały wydobyte przez redaktora z archiwum domowego Janusza Sławińskiego, następnie uporządkowane, przepisane i przygotowane do tej edycji.

Z Noty edytorskiej