Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Tom zawiera pięć ód napoleońskich Kajetana Koźmiana (1771-1856),  uznawanych tradycyjnie za pewną całość, odzwierciedlającą zarówno nadzieje, entuzjazm, jak i rozczarowania tamtego czasu. Utwory Koźmiana należą do najwybitniejszych realizacji wzorca ody okolicznościowej, o złożonym, charakterystycznym dla klasycystycznej  ody francuskiej  układzie, stroficzno-wersyfikacyjnym.

 W tomie znalazły się nie tylko dwie ody, opublikowane w roku 1809, dzięki którym Koźmian stał się poetą znanym i uznanym, oraz te, które nie ukazały się drukiem za życia autora a krążyły w odpisach, lecz także ? po raz pierwszy w jednej edycji ? dwie wersje od piątej, ostatniej.
Inne wiersze z epoki napoleońskiej, zebrane w tym wydaniu, ukazują  poetę jako wnikliwego komentatora i krytyka zjawisk okresu oraz twórcę, dla którego literatura rzymska była wzorem żywym i współbrzmiała tak z jego własną poezją, jak ze współczesnością.