Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Autorka, której kompetencje hungarystyczne pozwalają ogarnąć całą różnorodną gatunkowo twórczość Imre Kertésza w języku oryginału, przedstawia wnikliwe studium na temat powieściowej, eseistycznej i diarystycznej refleksji węgierskiego noblisty wokół doświadczenia Auschwitz oraz jego egzystencjalnych, etycznych, estetycznych i cywilizacyjnych konsekwencji. Imponujący jest zatem sam projekt badawczy – zamiar zmierzenia się z myślą jednego z najważniejszych świadków Zagłady, dotarcia do jej fundamentów, wpisania jej w rozległy kontekst filozoficzny i kulturowy. Imponująca jest również realizacja tego projektu (co nie zawsze, niestety, idzie w parze). Otrzymujemy bowiem rozprawę znakomicie skomponowaną, która dzięki przejrzystej konstrukcji wywodu pozwała czytelnikowi bezpiecznie podążać za gęstą, trudną, miejscami bardzo skomplikowaną materią dociekań autorki. Podkreślić należy interdyscyplinarny charakter rozprawy, podejmującej metodologiczne inspiracje z obszaru kulturowej teorii literatury i antropologii, filozofii i estetyki.

z recenzji wydawniczej Jacka Leociaka