Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

W studiach zamieszczonych w tym zbiorze odzywają się echem niepokoje współczesnej humanistyki doświadczane przez poetów i wyrażane środkami języka poetyckiego. Jest to m.in. kwestia osoby, jej integralności i tożsamości – w różny sposób podważanych w czasach nam współczesnych; osoby, której literackim odpowiednikiem jest podmiot mówiący wpisany w strukturę wypowiedzi i będący gwarantem jej spójności oraz sensowności. Analizując poznawcze funkcje poezji w wyrażaniu niepowtarzalnego ludzkiego doświadczenia, Autorka zwraca przede wszystkim uwagę na możliwości i ograniczenia języka jako podstawowego tworzywa wypowiedzi.

To programowe zainteresowanie językową formą utworów poetyckich, ich organizacją tekstową oraz związkami z różnymi odmianami dyskursu i praktykami artystycznymi opisywanymi w swym kształcie językowym pozwała określić książkę jako opracowanie z dziedziny poetyki lingwistycznej, eksplorujące tezę Wilhelma von Humboldta: „Poezja jest sztuką poprzez język”. Interpretacje tekstów poetyckich tu zebrane potwierdzają też konieczność uwzględniania szerokiego kontekstu kulturowego stanowiącego tło poznawcze przekazu i wyznaczającego zasięg relacji intertekstualnych istotnych dla zrozumienia utworu.