Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Autorzy postanowili przyjrzeć się najnowszej pol­skiej literaturze w kontekście towarzyszących jej dyskusji, polemik i ocen. Przemiany, jakie obser­wujemy od kilkunastu lat – opisywane w dyskur­sach krytycznoliterackich, a więc wypowiedziach tyleż emocjonalnych, co pospiesznych – zasługują z pewnością na obserwacje bardziej zracjonalizo­wane i obiektywne. A to dlatego, że w opiniach krytyków, zwłaszcza pokoleniowo bliższych naj­nowszej literaturze, dostrzec można wiele hiperboli, deformacji i koniunkturalnych przybliżeń. Przecież zrozumiałych, bo wynikających z nieposkromione­go apetytu na przemianę, przełom i rewolucję. Książka ta – z jednej strony – przynosi ważny i wiel­ce użyteczny materiał do refleksji nad zjawiskami najnowszej polskiej literatury, materiał o oczy­wistych funkcjach poznawczych i edukacyjnych (z pewnością znajdzie się w spisach zalecanych lektur akademickich na kierunkach humanistycznych), a z drugiej – ujmuje ów materiał w perspektywach wyraźnie autorskich i zindywidualizowanych. Nie jest więc podręcznikiem, który stara się w jednowy­miarowej dykcji opisać literacką współczesność, ale jest – by tak rzec – dziełem otwartym na rozmaite szczególnie ważne aspekty tej współczesności. Poszczególni autorzy wybrali takie tematy i taki sposób ich ujęcia, które wynikają – w oczywisty sposób – z ich zainteresowań, z dotychczasowych książek i badań literackich oraz z teoretycznoliterackiej specyfiki ich postaw naukowych. W ten sposób książka nie tylko opisuje współczesną literaturę, ale staje się także ciekawym i instruktywnym obrazem współczesnego polskiego literaturoznawstwa.