Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Rozprawa jest krytycznym przeglądem teorii edytorskich sformułowanych w anglo-amerykańskiej literaturze naukowej drugiej połowy XX wieku, ale w sposób oczywisty sięgających korzeniami dziewiętnastowiecznych koncepcji Karla Lachmanna (1793-1851) oraz Josepha Bédiera (1864-1938). Autor podjął się zadania niezwykle interesującego, a zarazem nieco, by tak rzec, egzotycznego, w bardzo bogatej bowiem polskiej tradycji edytorstwa naukowego zamorskie koncepcje nigdy w zasadzie nie były obecne. Z tego powodu praca Łukasza Cybulskiego wypełnia bardzo istotną lukę w rodzimej refleksji teoretycznej.

dr hab. Maciej Eder

Ważnym osiągnięciem Autora jest trafne uchwycenie dialektyki rozwoju teorii edytorstwa w zakreślonym w temacie okresie: od badań nad genealogią tekstów, poprzez metodologiczne usankcjonowanie edycji eklektycznych, stopniową destabilizację zasad konstruowania copy-tekstu, przeniesienie uwagi na zagadnienia związane z kolektywnym autorstwem i kontekstem społecznym, wreszcie zderzenia z możliwościami humanistyki cyfrowej. Istota pracy zasadza się na trafnym rozpoznaniu sytuacji kryzysu i przełomu, spowodowanej, z jednej strony, utratą zaufania do tradycyjnych założeń metodologicznych, z drugiej zaś pojawieniem się nowego medium o niespotykanej przedtem pojemności, elastyczności i dynamice rozwoju.

dr hab. Anna Cetera-Włodarczyk, prof. UW