Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Książka, o której mowa, a powiem od razu, że książka to znakomita, jako zbiór bardzo wyspecjalizowanych, kształcących, pomysłowych i arcyciekawych studiów, realizuje dążenie do syntezy poprzez wgląd w praktyki wytwarzania i recepcji literatury w kulturze, w której ani sztuka słowa ani w ogóle sztuka, nie są już centralnymi kategoriami organizującymi. Bo tym, co tę kulturę organizuje i nakręca, jest proces społecznego komunikowania się, rozkrzewiony na media, określający inaczej niż dotąd kategorie nadawców i odbiorców, zupełnie odmiennie hierarchizujący repertuar wartości artystycznych. Zmiany z tym związane da się opowiedzieć, wskazać, zanalizować.

Ta świetnie prezentowana wizja jest najcenniejszym prezentem, jaki autorzy tomu mogą ofiarować czytelnikom. Bo najpierw zmienia fokus myślenia o najnowszej literaturze (jakby obraca go o dziewięćdziesiąt stopni) tak, że to, co wydawało się oddzielne, teraz nakłada się i przenika, jak np. autor i odbiorca, a to, co jawiło się jako tożsame, teraz odsłania odmienne profile, jak np. fikcja i immersja. A dalej – ukazuje, jak bardzo inspirujące jest to odwrócenie i do jakich dalszych badań najnowszej literatury na styku wirtualności, interlokucji i medialności zachęca.

prof. dr hab. Andrzej Zieniewicz

Żyjemy w epoce rekonfiguracji sceny komunikacyjnej. Wszechobecność nowych mediów przekształcających tradycyjne role nadawcy i odbiorcy sprawia, że nie możemy poprzestać na rozpatrywaniu literatury tylko wewnątrz zbyt wąskich już granic wyznaczanych przez kryterium słowa drukowanego. W pierwszej książce z cyklu W stronę nowej syntezy literatury polskiej początku XXI wieku skupiamy się na miejscach, gdzie literatura przekracza te granice zmieniając jednocześnie rozumienie samej siebie. Pytamy o jej relacje z grami fabularnymi, praktykami wirtualnymi, interlokucjami, fotografią, blogiem i Facebookiem, komiksem, serialem, audialnością, filmem dokumentalnym, a także o nowe formy istnienia pisarza i o zjawiska na skrzyżowaniu wielu mediów. Pytania te kierujemy ku tekstom różnorodnym, ważnym i zyskującym znaczną popularność, bo tylko one mogą zaświadczyć, że nowe otoczenie komunikacyjne literatury przeobraża ją w całości a nie we fragmentach.