Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Hans Georg Gadamer, nestor niemieckich filozofów, należy do najbardziej znaczących myślicieli XX wieku. Z jego nazwiskiem związana jest uniwersalna teoria rozumienia, którą sformułował na gruncie filozofii Husserla i Heideggera. Ponieważ budował hermeneutykę filozoficzną zajmując się poezją, językiem i historią, jego zasada rozumienia ustanowiła standardy metodyczne zwłaszcza w nauce o literaturze. Metoda Gadamera – polegająca na podejmowaniu subtelnego dialogu z poezją i poetami – ujawnia się szczególnie wyraźnie w studiach z zakresu nauki o literaturze i historii kultury. Gadamer interesował się twórczością klasyków, jak np. Hölderlina, przede wszystkim jednak współczesną poezją XX wieku, w tym tak reprezentatywnymi postaciami nowoczesnej literatury jak Stephan George, Rainer Maria Rilke czy Paul Celan. Te właśnie studia tworzą trzon książki.