Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Roman Zimand ? pisał Jacek Leociak ? w eseju o dzienniku Adama Czerniakowa 

docenił ten tekst jako ważne źródło historyczne, ale dostrzegł w nim przede 

wszystkim kunsztownie skomponowany przekaz doświadczenia Zagłady i sposób 

manifestowania się autora świadectwa. Badał więc sposoby konstruowania 

wypowiedzi, retorykę tekstu, udowadniając tym samym, że analiza dyskursu 

dokumentów ludobójstwa jest nie tylko usprawiedliwiona, lecz także poznawczo 

niezmiernie pożyteczna. Na tym polega, jak sądzę, ?kopernikański przewrót?, 

jakiego dokonał Zimand w sposobie lektury świadectw Holokaustu. Są one dla 

niego nie tyle źródłem historycznym, ile sposobem manifestowania się autora. 

Zimand skupił się na analizie reguł sterujących lekturą, na poetyce zapisu, 

aby w rezultacie zrozumieć człowieka.