Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Chociaż dokonania artystów europejskiej secesji budziły kiedyś wiele kontrowersji, to dziś secesyjne dzieła sztuki i wyroby rzemieślnicze są znów niezwykle modne i wysoko cenione przez muzea oraz prywatnych kolekcjonerów. Nikt już nie burzy gmachów secesyjnych ani nie pozbywa się chętnie secesyjnych wnętrz i przedmiotów. Secesyjne lustra, lampy, książki i meble są obiektem marzeń wielu zbieraczy. W tej książce secesja nie jest traktowana ani jako dosyć efemeryczny prąd w architekturze czy malarstwie, ani przypadający na koniec XIX i początek XX wieku bardzo krótki okres w historii sztuki europejskiej. Secesja staje się tu ?przestrzenią spotkania? pisarzy i artystów, zmierzających do stworzenia wspólnego projektu łączącego poezję, malarstwo, teatr, architekturę, muzykę. Zagadnienia te omówione zostały w pierwszej części opracowania. W części drugiej, analitycznej, znalazły się rozdziały poświęcone m. in. Stanisławowi Wyspiańskiemu, najwybitniejszemu artyście polskiej secesji i Miriamowi, twórcy ?Chimery? ? najważniejszego zapewne polskiego arcydzieła secesyjnego. Secesyjne nastroje i poszukiwania spotkamy również w dokonaniach pisarzy międzywojennych, czasem tak odmiennych jak Bruno Schulz czy Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. Do secesyjnego rekwizytorium zaglądają nawet pisarze działający w okresie powojennym ? najlepszym tego przykładem powieści Andrzeja Kuśniewicza i Piotra Wojciechowskiego.