Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Książka Katarzyny Szopy to wybitna monografia historycznoliteracka. Autorka zaproponowała nowatorski i przekonujący komentarz do poezji Anny Świrszczyńskiej, wyzyskała olbrzymi potencjał emancypacyjny badanej poezji, który bogactwem inwencji poetycko‑obrazowo‑ideowych dalece wykracza poza aspekty opisane dotąd przez jej badaczki i badaczy. Kluczową rolę w interpretacji zajmuje wielotorowa refleksja nad problematyką reprodukcji życia społecznego i odgrywanej w tym procesie roli kobiety. Metodą na odblokowanie możliwości sprawczych kobiecej bohaterki i podmiotki wierszy staje się rozbudzenie sfery imaginatywnej, a nawet wręcz związane z nią „wybuchy wyobraźni”. […] Monografia Katarzyny Szopy na nowo otwiera rozmowę o poezji Anny Świrszczyńskiej, uchyla wiele przyjętych sądów na jej temat i każe rozpoczynać refleksję nad dorobkiem poetki niemal od samego początku.

— prof. dr hab. Tomasz Mizerkiewicz, UAM

Praca stanowi monografię twórczości Anny Świrszczyńskiej w perspektywie neomarksizmu. Korzystanie z inspiracji marksizmem było w okresie działalności poetki skomplikowane ze względu na ideologię PRL – fasadowo wykorzystującą odwołania do „klasyków” w formie gotowych schematów, natrętnie forsowanych jako wykładnia wszelkich faktów, ale wykładnia martwa, niezdolna do reagowania na świat. Feministyczna perspektywa wśród ujęć marksizmu w okresie PRL była wykluczona, gdyż ten nurt służył umacnianiu władzy politycznej, na którą składała się określona wizja miejsca kobiety w społeczeństwie. Katarzyna Szopa pokazuje – i dowodzi tego prezentując przekonującą i koherentną wykładnię poezji Świrszczyńskiej – jak stare, ale odświeżone pojęcia mogą pomóc w interpretacji stanowiska poetki i jej wyborów artystycznych.

— prof. dr hab. Anna Nasiłowska, IBL PAN