Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Agata Bielik-Robson ? pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz jako profesor Jewish Studies na Uniyersity of Nottingham. Zajmuje się współczesną filozofią podmiotu, teorią literatury oraz filozofią religii, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzictwa żydowskiego. Opublikowała kilkadziesiąt artykułów w językach polskim, niemieckim, rosyjskim i angielskim, a także kilka książek, z czego w ostatnim czasie ukazały się m.in. Erros. Mesjański witalizm i filozotia (2012), Jewish Ctyptotheologies of Late Modemity: Philosophical Marranos (2014) oraz zbiór esejów współredagowany z Adamem Lipszycem: Judaism In Contemporay Thought. Traces and Influence (2014). Obecnie pracuje nad nową książką, wstępnie zatytułowaną Another Finitude. Messianic Vitalismand Philosophy. 

Piotr Sadzik ? doktorant w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. Obecnie zajmuje się przede wszystkim filozofią literatury w kontekście myśli postsekularnej i badań nad biopolityką. Autor kilkunastu artykułów w czasopismach i pracach zbiorowych, jak również współredaktor tomów zbiorowych, m.in. Spojrzenia Antonioniego (2015, wraz z Pauliną Kwiatkowską). Niebawem pod jego redakcją ukaże się książka Imiona anomii. Literatura wobec doświadczenia stanu wyjątkowego. Przygotowuje monografię poświęconą ?maranom polskiej literatury?, a także doktorat o twórczości Witolda Gombrowicza.

Książka stanowi próbę opisu późnej fazy twórczości Jacques?a Derridy. O ile jej najwcześniejszy etap cieszył się na polskim gruncie względną popularnością tłumaczy i komentatorów, o tyle recepcja prac filozofa powstających w ostatnich piętnastu latach jego działalności miała do niedawna charakter sporadyczny. To wówczas jednak w myśli Derridy dochodzi do zasadniczego przesunięcia akcentów, które etykietuje się zwykle jako ?zwrot etyczno-polityczny dekonstrukcji?. Uwypukleniu emancypacyjnych tendencji dekonstrukcji towarzyszy wówczas uwyraźnienie się jej teologicznego dziedzictwa, inspirowanego tradycją nieortodoksyjnie pojmowanego judaizmu. Dekonstrukcja jako filozoficzna parafraza wątków mesjańskich okazuje się namysłem nad ?nowym Oświeceniem?, a tym samym ujawnia swój ogromny i wciąż niewykorzystany polityczno-etyczny potencjał. Wbrew rozpowszechnionym twierdzeniom o ?śmierci dekonstrukcji?, to właśnie w myśli Derridy znajdujemy najbardziej inspirujące i zdumiewająco aktualne próby przemyślenia takich zjawisk, jak ?kapitalizm?, ?demokracja?, ?sprawiedliwość? czy ?przemoc?.