Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Druga z serii edycji ?Archiwum Kobiet?. Listy i dzienniki Anny Moszyńskiej to unikatowe świadectwo trzydziestoletniej kobiety, która spędziła sześć miesięcy 1850 roku w zakładzie dla chorych umysłowo w Pirnie. Publikacja ta stanowi równoważny appendix do literackiego szaleństwa romantycznego i podważa tradycyjne ujęcie obłąkania jako wartościowej formy dochodzenia do (samo)wiedzy. Pisma Moszyńskiej ukazują w pełni tragizm izolacji i jednocześnie (w świetle listów męża autorki, Piotra Moszyńskiego, które uzupełniają edycję) oddziaływanie choroby na losy rodziny. Polifoniczna tożsamość autorki ? przedstawiającej się jako matka, żona, kobieta, hermafrodyta ? pokrywa się z wieloma dyskursami na temat jej sytuacji, dlatego dokumenty osobiste Moszyńskiej uzupełnione zostały m.in zachowaną dokumentacją medyczną dotyczącą jej leczenia.