Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Książka ta wyrosła z doświadczeń pracy nad tekstami literatury nowszej, od połowy wieku XIX począwszy, i stanowi przegląd najważniejszych zagadnień z zakresu problematyki edytorskiej. Zostały one uporządkowane w sposób, który odpowiada w ogólnych ramach następstwu działań edytora, przygotowującego wydanie krytyczne dzieł zebranych pisarza: od podjęcia decyzji o charakterze i układzie edycji, przez zgromadzenie i ocenę przekazów, ich krytykę, opracowanie wariantów i innych elementów komentarza, po zamykające wydanie aneksy i indeksy. Wydawało się, że taki schemat pozwoli przedstawić zarówno główne problemy naukowego edytorstwa dzieł literackich (wydań zbiorowych i edycji poszczególnych utworów lub ich grup), jak i podstawową terminologię dziedziny. Omawiając problemy wiążące się z krytycznym przygotowaniem tekstu, autor stara się ukazać różne sposoby ich rozwiązania, wskazać na możliwe lub niewątpliwe konsekwencje zastosowanych metod, ujawnić czyhające na edytora-tekstologa pułapki ukryte w materii tekstowej, przestrzec przed błędem. Ostateczne decyzje pozostawia jednak edytorowi, jego to bowiem obarcza odpowiedzialność za koncepcję wydania, za skuteczność przyjętych metod, za finalny kształt tekstu.