Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Obszerna rozprawa Ewy Cybulskiej-Bohuszewicz składa się z dwóch części. [...] Mają one wartość autonomiczną i daleko przewyższają zakres wiedzy spotykany w pracach polonistycznych. Kolejne rozdziały zawierają szczegółowe omówienie utworów literackich, w których obrazy nieba są tematem głównym lub pobocznym. [...]. Wątki astronomiczne i astrologiczne wiążą się tu z religijnymi, a także z moralistyką. Zachowując w zasadzie porządek chronologiczny i nie lekceważąc różnic estetycznych oraz światopoglądowych, autorka traktuje badane stulecia także synchronicznie jako obszar długiego trwania [...]. Erudycja, sprawność analiz, a przede wszystkim szerokość badawczego planu sytuują tę rozprawę wśród najlepszych znanych mi prac historycznoliterackich powstałych w ostatnim czasie.
(z recenzji Janiny Abramowskiej)
Autorka podjęła się trudnego ale i ambitnego zadania ukazania z jednej strony ewolucji pojęcia uniwersum, niemal ?od początków świata?, różnych jego koncepcji, a z drugiej strony analizy obrazu kosmosu w wybranych polskich utworach literackich (a nawet szerzej: piśmienniczych) od połowy XVI do połowy XVIII wieku. W dwóch pierwszych rozdziałach na podstawie bogatej literatury zreferowała poglądy filozoficzne ale i astronomiczne, różne rozumienie kosmosu, kształtowanie się tego pojęcia; w dwóch następnych zajęła się wybranymi dziełami polskich autorów [?]. Ta druga część, dzięki zastosowaniu różnych metod badawczych, a przede wszystkim stałym odwoływaniu się do tekstów i myśli bardzo od siebie odległych w czasie, konfrontowaniu ich, a jednocześnie szczegółowej analizie wybranych interesujących tekstów, ukazaniu ich w szerokim kontekście kulturowym, naukowym i naturalnie literackim, stanowi o wartości pracy.
(z recenzji Pauliny Buchwald-Pelcowej)